Før ølpol og seinare butikksal av øl kom i mange kommunar, var det slik at ein måtte bestille ein heil kasse med øl på t.d. Hansalageret ei veke i forkant. Dette sjølv om ein eigenteleg berre villa ha 3 flakser. Dette medførte bevisleg at det auka ølforbruket. Etter at ein hadde drukke dei flaskene som ein eigentleg ville ha, så stod resten av kassen der og freista. Konsekvensen var at det samla ølforbruket auka.
Kartongvinen har hatt same effekt for mange og har auka forbruket. Om medisinen mot dette er å forbyden, er ei heilt anna sak. Eg trur ikkje det. Men Toppe fortjenar ros for å våge å ta opp ein debatt som andre ikkje vågar.
Eg er samd i at det primært byrjar med eigne haldningar. Men ikkje alt er like lett å styre. Alle som har freista å slanke seg veit kor lett det er å blir freista av maten i kjøleskapet... Det blir litt det same med den vinkartongen som står der, å ta ein glas i kveld også, så neste kveld osv.
Korleis er det så med våre eigne haldningar til å våge å diskutere eigen alkoholbruk, utan at vi vi føler at vi blir trakka på tærne? Trø oss ikkje for nære, raudvinglaset vil vi ha i fred.
Ein kan diskutere røyk, snus, narkotika, men nemner vi alkoholen, då hyler mange av oss i kor. Er det fordi vi kjenner vi har eit problem med vårt eige forbruk som ingen andre skal bry seg med?
Håper vi frametter kan diskutere fordomsfritt kvifor Jeppe drikk meir, og ikkje kva han drikk av.
Sjølvinnsikt er første steg til å endre eigne haldningar. Då må må vi våge å diskutere alkohol utan vonde tær.
